ΟΙ ΤΡΕΙΣ πρώτοι αρθρογράφοι του διαλόγου που εγκαινιάζει σήμερα «Το Βήμα της Κυριακής» σχετικά με την «Ώρα της Αλλαγής» και την «Έξοδο από την κρίση», με αφορμή το σκάνδαλο της Siemens, συγκλίνουν σε μία κοινή διαπίστωση. Ότι η κρίση που υπάρχει δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις υπάρχουσες πολιτικές δομές. Μόνο ο κ. Ευθυμίου διαφοροποιείται κάπως (μην ξεχνάμε ότι είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και τα γεγονότα είναι νωπά ακόμα) προτείνοντας αλλαγές μέσα όμως από το κόμμα του.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα παραθέτουμε και από τα τρία άρθρα. Τα σχόλια δικά μας (και δικά σας). Επίσης οι μικροί τίτλοι στα κείμενα είναι δικοί μας.
Νοσταλγώντας το… μέλλον
Πώς προχωράμε; Πώς από την καρικατούρα της πολιτικής επιστρέφουμε στην πολιτική;
1. Η νοσηρότητα των θεσμών
Και αυτό απλώνεται συνεχώς και καθορίζει την απαράδεκτη ποιότητα της πολιτικής παντού. Σε επίπεδο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Στην κοινωνική πολιτική, στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στην υγεία. Παντού. Πώς αλλάζει; Ίσως από κάτω προς τα πάνω. Όταν ευρύτερες ομάδες πολιτών αποφασίσουν ότι θα δώσουν και αυτοί τη μάχη απέναντι στους κίβδηλους «θεσμοφύλακες» – στην καθημερινή τους πρακτική. Όταν σε κάθε χώρο στηριχθούν πρακτικές που ξαναφέρνουν τη χώρα πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα θεσμικής λειτουργίας.
2. Κοινωνικές ανισότητες και πολιτικά στερεότυπα
Ανισότητα και φτώχεια δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα ηθελημένων συντηρητικών επιλογών. Είναι και αποτέλεσμα μιας «προοδευτικής» πολιτικής αντίληψης, που με αρτηριοσκληρωτική εμμονή σε παραδοσιακές συνταγές αδυνατεί να απαντήσει πειστικά στα σύνθετα προβλήματα (…). Αδυνατεί να διεκδικήσει την εξουσία για να δώσει άλλες λύσεις. Για αυτό και η κοινωνία δυσπιστεί απέναντι σε πολιτικά νεφελώματα περί ανισοτήτων και κοινωνικών πολιτικών (…).
3. Η πορεία προς τα οικονομικά αδιέξοδα
Έχουμε αγγίξει συνθήκες όπου η υπέρβαση δεν θα μπορεί να γίνει παρά είτε με άδικες εισοδηματικές περικοπές είτε με προβληματικές δημοσιονομικές προσαρμογές είτε με ένα μείγμα σύλληψης της τεράστιας φοροδιαφυγής, δραστικής μείωσης της κατασπατάλησης δημόσιων πόρων και αποτελεσματικής οικονομικής διαχείρισης. Ποιες πιθανότητες έχει κάθε επιλογή είναι ορατό.
Ο σοσιαλιστικός χώρος το 1994-2004 έφερε την Ελλάδα πολύ μπροστά. Σήμερα δεν θέλει να το θυμάται. Θα ήταν ικανός να διαγράψει όχι μόνο τον Σημίτη αλλά και τον Ανδρέα του 1994-95. Η χώρα όμως δεν θα βγει από το τέλμα χωρίς να βγει και αυτός. Χωρίς να κατανοήσει κάποτε ότι σοβαρές κοινωνικές, πολιτικές, θεσμικές, οικονομικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν με πραγματιστικούς και πειστικούς και όχι νεφελώδεις όρους. Με όρους πολιτικής ηθικής. Για να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό και να ξεκινήσει ξανά μια διαδρομή με στόχο ένα αύριο που μας αξίζει πιο πολύ από το σήμερα.
* Υπουργός επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη και στενός συνεργάτης του πρώην Πρωθυπουργού. Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν ως αρμόδιος υπουργός το 2001 κατέθεσε το Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο που ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων.
* * *
Εντός – εκτός κι επί τ’ αυτά
Γι’ αυτό η υπόθεση Siemens στην Ελλάδα πρέπει να γίνει η αφετηρία για μια συνολική ανασύνταξη του πολιτικού και κομματικού συστήματος. Να γίνει ο καταλύτης μιας σαρωτικής ανανεωτικής πνοής στην κοινωνία, στην πολιτική και στους θεσμούς.
Είναι η ώρα, επομένως, της αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης, καθώς, ποτέ άλλοτε, μετά το 1974, δεν υπήρξε τόσο μεγάλη συμπύκνωση, σε τόσο λίγο χρόνο, τόσο αρνητικών φαινομένων όσο αυτών που χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Πέντε προϋποθέσεις είναι αναγκαίες.
Πρώτον: Η προγραμματική αποσαφήνιση και συγκεκριμενοποίηση της προϋπόθεσης κάθε μεταρρύθμισης που είναι η ριζική αλλαγή του κράτους. (…)
Δεύτερον: Ένα αναπτυξιακό σχέδιο για την Οικονομία που θα στηρίζει και θα στηρίζεται στην καινοτόμο επιχειρηματικότητα και στην ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, (…).
Τρίτον: Ένα αναπτυξιακό σχέδιο συνεκτικό, από την αγροτική ανάπτυξη (…).
Τέταρτον: Μια μεταρρύθμιση στην Παιδεία με πρότυπο το πιο επιτυχημένο ευρωπαϊκό (και διεθνές) μοντέλο, αυτό της Φινλανδίας. (…) Με πανεπιστήμια και ΤΕΙ δημόσια αλλά αυτόνομα και αυτοδύναμα (…).
Πέμπτον: Επείγει η προγραμματική εξειδίκευση των προτάσεων του ΠαΣοΚ για το νέο κοινωνικό κράτος. (…)
Όλα αυτά απαιτούν μια καθαρή και συνεκτική ιδεολογική και πολιτική γραμμή. Επιβάλλουν μια αντίστοιχη πολιτική οργάνωση, μια ιεραρχημένη στρατηγική και τακτική αντιπολίτευσης στη Νέα Δημοκρατία, με ταυτόχρονη προβολή της υπεύθυνης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης του ΠαΣοΚ.
* Γνωστό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Πρώην δημοσιογράφος του ΔΟΛ, διετέλεσε υπουργός Παιδείας από το 2000 έως το 2004
* * *
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (για τον ίδιο)
Αρκετός ιστορικός χρόνος χάνεται την ώρα που τραγουδάμε κομματικά εμβατήρια και μηρυκάζουμε μικρολογίες, ασημαντότητες και ανούσιες εμμονές. Η διαφορετική εποχή και η διαφορετική ελληνική κοινωνία δεν εκφράζονται από το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. (…)
Είναι συγκεκριμένη η άποψή μου.
* Το κεντρικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος σήμερα είναι η αποδιοργάνωση του προοδευτικού χώρου και η απουσία εναλλακτικής λύσης στην κυβέρνηση της ΝΔ.
* Η αναδιοργάνωση του προοδευτικού χώρου δεν μπορεί να προκύψει από διακηρύξεις που επιδιώκουν να νεκραναστήσουν λογικές αυτοδυναμίας και απορρόφησης ή περιχαράκωσης και απομονωτισμού.
* Η αναδιοργάνωση του προοδευτικού χώρου θα προκύψει μόνο αν οι δυνάμεις που προβληματίζονται γι’ αυτό το σύνθετο εγχείρημα μπουν με ειλικρίνεια σε μια διαδικασία διαλόγου, συγκλίσεων και συνεργασιών (…).
Προσφορά των πολιτικών δυνάμεων αποτελεί η έκφραση και ετοιμασία του νέου, όχι η μέχρις εσχάτων εξάντληση του παλιού.
Τα πράγματα είναι σοβαρά και εκτός ορίων. (…) Το πολιτικό σύστημα όμως θα ισορροπήσει, η κυβέρνηση θα πιεστεί και οι πολίτες θα αναθαρρήσουν αν ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες για να προκύψει κάτι νέο. Δεν μιλάμε, βεβαίως, για διαγκωνισμούς στον «μεσαίο χώρο», ανταγωνισμούς για τον «διαμερισμό των ιματίων μας» και επιδείξεις επικοινωνιακής μόδας.(…)
* Πρόεδρος του ΣΥΝ από το 1993 έως το 2004 που παρέδωσε τη σκυτάλη στον Α. Αλαβάνο. Θιασώτης της συνεργασίας του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ.
Σημείωση: Τα μαύρα στοιχεία είναι υπογραμμίσεις δικές μας. Κάνοντας κλικ πάνω στα ονόματα μεταφέρεστε σε ολόκληρο το άρθρο του συγγραφέα.
δολeros
Προφανώς για να μετρηθεί η απήχηση που θα έχει η πρωτοβουλία του ΔΟΛ στα πράγματα και οι αντιδράσεις σε εσωτερικό επίπεδο.
Αν και πιστεύω ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν αντιδράσεις. Οι κινήσεις του Ψυχάρη είναι τροχιοδεικτικές και εν μέσω της κρίσης, διερευνητικές για δουν τι ψάρια μπορούν να πιάσουν. Έτσι κι αλλιώς στο παιχνίδι του τρίτου πόλου, παίζουν κι άλλα έντυπα. Έτσι δεν είναι;
α.
@ataksias
Σωστά, έτσι πιστεύω κι εγώ. Παράλληλα για να δημιουργήσουν το υπερκομματικό κλίμα που χρειάζονται.
Αλλά βρε παιδί μου, τα υλικά για να χτίσεις κάτι άλλο, κάτι νέο είναι προκαθορισμένα. Ειδικά στην Ελλάδα όλοι είναι τόσο γνωστοί που δεν ξέρω τι έχει κατά νου πια αυτός ο Ψυχάρης.
Εκτός κι αν θέλουν να φέρουν κάποιον απ’ έξω. Κάτι σε στιλ Ρεχάγκελ. Οι Γερμανοί ξέρουν καλύτερα, από τους Ιταλούς, π.χ.
«Έτσι κι αλλιώς στο παιχνίδι του τρίτου πόλου, παίζουν κι άλλα έντυπα»
Προφανώς εννοείς την κα Γιάννα ε; Προσπαθεί να αισθανθεί Λαμπράκης στη θέση του Λαμπράκη κι αυτή, αλλά δεν της βγαίνει. Μέχρι που σκέφτεται να μπει μπροστά η ίδια, να σώσει τον τόπο. Να ανεβάσει και την αισθητική του κακομοίρη του Έλληνα, βρε αδελφέ, που συνεχίζει και ψωνίζει από τους κινέζους και όχι από ένα Λονδίνο, μια Ν. Υόρκη, έστω από ένα Μιλάνο.